Het principe van continue verbetering is samen te vatten in:
“Wat je ook doet, doe het elke dag, elke week, elke maand en elk jaar beter”
Voortdurende, continue verbetering is het laatste uitgangspunt binnen MCTL. Echter, het is wel goed om zich te realiseren dat op organisatieniveau altijd wel verbeterpunten zijn, maar op individuele onderdelen kan op een zeker moment wel een (tijdelijk) optimum zijn bereikt:
“Iets is optimaal indien elke denkbare aanpassing tot een verslechtering leidt”
Voorbeeld optimum
Het doel is om op een zo hoog mogelijke plaats op aarde te komen. Je staat op een zeker moment op de top van de Mount Everest (8848 m). Elke denkbare stap leidt alleen maar tot een lager punt. Maar pas op: stel dat je bovenop de Mont Blanc (4810 m) staat, dan lijkt elke stap ook tot een verslechtering te leiden. Maar daal je af van de Mont Blanc en reis je vervolgens zo’n 8000 km naar het Oosten, dan kun je het doel toch (nog) beter bereiken: op de al genoemde Mount Everest. Een lokaal hoogtepunt hoeft dus nog niet het absolute hoogtepunt te zijn. Dit is ook in de praktijk herkenbaar: soms moeten stappen worden gezet die tot verslechtering leiden, om daarna een (grotere) verbetering te kunnen realiseren.
Een optimum is niet statisch
Door veranderende omstandigheden kan het zijn dat een optimum na enige tijd geen optimum meer is. Bedrijven en mensen hebben echter de neiging vast te houden aan bestaande werkwijzen. Het kan daarom moeilijk zijn een bepaalde werkwijze, die aantoonbaar tot goede resultaat leidt, kritisch te beoordelen op verbetering. Een zekere alertheid en een kritische houding zijn hier dus essentieel.